آخه اینم شد هوس...
نه ویاری....نه هوسی .... نه به ترشی نه به شیرینی...اصلا انکار نه انگار...برای من که بد نشده
ولی نه ورداشت نه گذاشت .....هوس اونم چه هوسی شام هیئت!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
یعنی هرچی می خواست سه سوت سر کوچه میگرفتم....واسه این هوس حداقل 2 ساعت به صرف روضه و سینه زنی ....ما که بدمون نمیاد به این میگن توفیق اجباری
خدا خیرش بده مامانه بی نامو هوسشم با همه فرق داره
مطالبی دیگر از این نی نی وبلاگی